Bewoners komen bij haar met vragen, maar ze gaat ook op eigen initiatief langs bij mensen. Margreet: “Als ik van een zorgmedewerker hoor dat iemand wat somber is of iets heftigs heeft meegemaakt, dan ga ik in gesprek. Soms is een gesprekje van tien minuten genoeg en soms komt er een waterval van woorden los en zit ik wel twee uur bij iemand. Dat is het mooie van mijn werk: ik neem de tijd, omdat ik de tijd heb.”

“Dat is het mooie van mijn werk: ik neem de tijd, omdat ik de tijd heb.”

Het werk van een geestelijk verzorger is heel divers. Mensen associëren de term geestelijk verzorger vaak met het geloof, maar gelovig zijn is zeker geen voorwaarde om het gesprek met elkaar aan te gaan. Margreet: “Het gaat in de eerste plaats om verbinding en persoonlijk contact. Thema’s die veel aan bod komen zijn zingeving, ouder worden, relaties, gebeurtenissen uit het verleden en de dood.”

Dat het juist de kleine dingen zijn die het verschil maken, ervaart Margreet dagelijks. “Ik maak af en toe een wandeling met een oudere vrouw die blind is. Haar kinderen zijn overleden en ze heeft verder niemand. Terwijl ik met haar wandel, vertel ik haar wat ik zie of laat ik haar een bloem ruiken. Dat haalt bij haar herinneringen naar boven. Zij begint dan te vertellen over het verleden. Op die manier kun je zin geven aan het leven van mensen die een klein wereldje hebben.”

“Het zijn juist de kleine dingen die zin kunnen geven aan het leven van mensen die een klein wereldje hebben.”

Het protestants-christelijke geloof is voor Margreet persoonlijk een belangrijke bron van inspiratie. Margreet: “Als buiten de maatschappij door raast, neem ik de tijd om stil te staan. Bij mezelf en bij God. Het brengt me terug bij de basis: waar doe ik het voor?” Eén keer per maand gaat zij voor in de zondagsdienst. Ook leidt ze met regelmaat een bijbelgespreksgroep.

Margreet verstaat de kunst om te luisteren zonder agenda, zonder oordeel, zonder de behoefte om haar eigen verhaal te vertellen. Ze omschrijft het heel mooi: “Ik heb een innerlijke ruimte voor de ander en zet mezelf opzij. Ik ben er om de ander te stimuleren om te praten.” Haar werk als geestelijk verzorger ervaart ze als heel betekenisvol. Margreet: “De oudere generatie heeft zoveel voor ons betekend. Het voelt als mijn plicht om iets voor hen terug te doen. En het mooie is: als je echt de verbinding aan gaat, valt het leeftijdsverschil weg.”